Éric Zemmour: 'Onze cultuur wordt al jaren van ons onteigend en onderdrukt'
Enkele jaren geleden maakte de polemist en schrijver Éric Zemmour bekend de politieke arena in te stappen. Waarom? In een uitgebreid betoog beschreef hij dat de Franse cultuur aan het verdwijnen is en dat hij zich geroepen voelt om Frankrijk in zijn glorie te herstellen. Lees hieronder zijn betoog.
'Al jaren worden jullie gegrepen, onderdrukt en achtervolgd door hetzelfde gevoel. Een vreemd, doordringend gevoel van onteigening. Je loopt door de straten van jullie steden en je herkent het niet. Je kijkt naar je beeldscherm en iemand spreekt tegen je in een vreemde, vreemde taal. Je kijkt en luistert naar reclameposters, televisieseries, voetbalwedstrijden, bioscoopfilms, shows, liedjes en de schoolboeken van je kinderen.'
'Je neemt de metro en trein, je gaat naar stations en luchthavens, je wacht op je dochter of zoon bij de schoolpoort, je begeleidt je moeder naar spoedgevallen in het ziekenhuis, je staat in de rij bij het postkantoor of het uitzendbureau, je wacht op een politiebureau of in een rechtszaal en je hebt de indruk dat je niet meer in het land bent dat je kent. Herinner je je het land dat je als kind kende? Herinner je je het land dat je ouders je beschreven? Herinner je je het land dat je in films of boeken ziet?'
'Het land van Jeanne d'Arc en Louis XIV? Het land van Bonaparte en generaal de Gaulle? Het land van ridders en zielenpoten? Het land van Victor Hugo en Chateaubriand? Het land van Pascal en Descartes? Het land van de fabels van La Fontaine, de personages van Molière en de verzen van Racine, het land van de Notre-Dame de Paris en de dorpstorens, het land van Gavroche en Cosette, het land van barricades en Versailles, het land van Pasteur en Lavoisier, het land van
Voltaire en Rousseau, Clemenceau en de Poilus de Quatorze, De Gaulle en Jean Moulin, het land van Gabin en Delon, Brigitte Bardot en Belmondo, Johnny en Aznavour, Brassens en Barbara, de films van Sautet en de films van Verneuil. Dit land dat zowel licht als briljant is, dit land dat zowel literair als wetenschappelijk is, dit land dat zo intelligent en grillig is, het land van eendracht en kerncentrales dat de cinema en de auto uitvond.'
'Dit land dat je wanhopig overal zoekt, waar je kinderen heimwee naar hebben zonder het zelfs maar gekend te hebben, dit land dat je koestert en dat aan het verdwijnen is. Je bent niet verhuisd en toch heb je het gevoel dat je niet meer thuis bent.
Je hebt je land niet verlaten, maar het is alsof je land jou heeft verlaten. Je voelt je een vreemdeling in je eigen land. Jullie zijn ballingen van binnenuit. Lange tijd dacht je dat je de enige was die iets zag, hoorde, dacht en vreesde. Je durfde het niet te zeggen, je schaamde je voor je gevoelens.'
'Je hebt je land niet verlaten, maar het is alsof je land jou heeft verlaten. Je voelt je een vreemdeling in je eigen land. Jullie zijn ballingen van binnenuit. Lange tijd dacht je dat je de enige was die zag, hoorde, dacht en vreesde. Je durfde het niet te zeggen, je schaamde je voor je gevoelens. Lange tijd durfde je niet te zeggen wat je zag en durfde je vooral niet te zien wat je zag. En toen vertelde je het aan je vrouw, je man, je kinderen, je vader, je moeder, je vrienden, je collega's, je buren. En dan vertelde je het aan vreemden, en je realiseerde je dat je gevoel van onteigening door iedereen gedeeld werd. Frankrijk was Frankrijk niet meer en iedereen besefte dat. Natuurlijk werd je geminacht.'
'De machtigen, de elites, de zelfingenomenen, de journalisten, de politici, de academici, de sociologen, de vakbondsleden, de religieuze autoriteiten vertelden je dat het allemaal schijn was, dat het allemaal verkeerd was, dat het allemaal slecht was. Maar na verloop van tijd begreep je dat zij het waren die je misleidden, dat zij het waren die fout zaten, dat zij het waren die je pijn deden. Het verdwijnen van onze beschaving is niet het enige probleem dat aan ons knaagt, ook al overheerst het alle problemen. Immigratie is niet de oorzaak van al onze problemen, ook al verergert het ze allemaal. De derdewereldisering van ons land en onze mensen verarmt hen evenzeer als het hen ontwricht, ruïneert hen evenzeer als het hen kwelt.'