Nee, extreemrechts leidt niet vaak tot terroristische aanslagen; jihadisme wel, extreemlinks ook

In Doorbraak van 5 mei 2022 gaat Sam van Rooy in op een opiniestuk van studenten aan de universiteit Leuven (ondertekend door een honderdtal mensen, De Standaard, 27 mei), waarin hij in verband wordt gebracht met de racistische aanslag in de Amerikaanse stad Buffalo. De reden is dat Van Rooy heeft aangegeven “nooit te zullen stoppen met schrijven over omvolking”.
In De Standaard wordt het artikel in de kop en met een onderschrift samengevat als: “Geef haat en racisme geen platform aan de KU Leuven. Studenten en academici van de KU Leuven verwachten dat de universiteit het charter tegen racisme en discriminatie ook in de praktijk brengt.”
Overal in de westerse wereld worden door studenten (en soms zelfs door scholieren) dit soort beweringen gedaan. Overal zetten universitair docenten en ander personeel handtekeningen onder dit soort artikelen. Decanen en rectoren weten niet zo goed hoe ze hierop moeten reageren en laten zich intimideren door de verbale agressie van de opstellers van dit soort petities. En kwaliteitskranten drukken het af met een beroep op “vrij debat” en “vrijheid van meningsuiting”.
Toch is dat niet helemaal normaal. Het zijn manifestaties van woke-activisme. Daarvoor is kenmerkend dat met een beroep op vage en extensief geïnterpreteerde concepten als “haat” en “racisme” de meest extreme beschuldigingen worden gelanceerd aan het adres van mensen die om de een of andere reden de gramschap hebben opgewekt van de verbale agressors. Het voorwerp van hun “haat” (ja, nu is dat woord wel terecht) kunnen docenten zijn aan de universiteiten, maar ook politici, zoals in dit geval Sam van Rooy.
Dat aanslagen als die van Brenton Tarrant in Nieuw Zeeland (2020), Anders Breivik in Noorwegen (2011), Payton Gendron in de Buffalo, Verenigde Staten (2022) iets te maken hebben met wat Sam van Rooy in België over omvolking zegt, is volstrekt absurd. Maar ook als we het loskoppelen van Van Rooy en bijvoorbeeld proberen Donald Trump dit soort aanslagen in de schoenen te schuiven blijft het ongerijmd.
Het overgrote deel van de aanslagen vindt plaats door jihadisten. In 2017 constateerden Dirk Verhofstadt en ik in In Naam van God (2018) dat elke dag op de wereld wel ergens een aanslag met een jihadistisch motief werd gepleegd. Ook het materiaal van de Nederlandse en Belgische veiligheidsdiensten toont keer op keer aan: niet “extreemrechts” is verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de aanslagen maar jihadisme. Het hardnekkig blijven volhouden dat extreemrechts het grootste gevaar is, dient dus een ideologisch motief. Het wordt in de wereld gebracht door ideologisch bevlogen dwaallichten en ondersteund door ideologisch bevlogen mensen, mensen die te laf zijn om het tegen te spreken.
Te laf. Want dat is het. Universiteitsbestuurders, redacteuren van kwaliteitskranten, zijn intelligent genoeg om de cijfers te bestuderen. Alleen ze doen het niet. Volgens de woke-ideologie is het namelijk zo dat wie “racisten” ondersteunt, zelf een “racist” is. En daarom kan de apekool die de woke-activisten verspreiden een enorme verbreiding krijgen.
De schade die dit soort politiek activisme aan universiteiten begint aan te richten, is zo langzamerhand onaanvaardbaar. Nee, dit zijn niet gewoon “mondige studenten”. Nee, dat is niet gewoon een manifestatie van “sociale rechtvaardigheid”. Nee, dit heeft helemaal niets te maken met de strijd tegen echt racisme of discriminatie. Het is een grote plaag. Een heksenjacht.
Maar het is ook een ondermijning van het academisch ideaal en ook de academische plicht om alles te onderzoeken. Ook massamigratie. Ook “rechtse” ideeën. Ook conservatisme. Ook “samenzweringstheorieën” als de omvolkingstheorie moeten kunnen worden onderzocht, geanalyseerd en ook bekritiseerd.
Hier ligt een taak voor het docerend personeel aan een universiteit en voor de bestuurders van die universiteiten. Te beginnen met de Universiteit Leuven. Succes.
Paul Cliteur is de schrijver van In naam van God: elke dag een aanslag, 2018.