De Kijk van Catherine Keyl: 'Lafheid is ergste probleem bij de omroep'
Toen ik net bij de omroep werkte, kwam ik regelmatig huilend thuis. Je kunt er geen touw aan vastknopen, als onschuldige buitenstaander: aan alle relaties, vrienden, maatjes en familieleden die met elkaar in verbinding staan en elkaar, precies zoals bij de maffia, te allen tijden beschermen.
In een normaal bedrijf heb je werknemers en de werkgever. Vaak spannen de werknemers samen tegen de werkgever, soms ook niet, maar je hebt twee overzichtelijke partijen. Bij de publieke en commerciële omroep ligt dat heel anders. Ik weet nog dat ik een cameraman had waar ik niet zo erg tevreden over was. Dat vertelde ik aan iemand van de productie, dat zijn de personen die cameramensen inplannen. Ik zei dat natuurlijk omdat ik liever met een betere werkte.
