Uitvaartondernemer ziet veel meer overlijdens sinds coronaprik
De Australiër Nicholas Lee werkt al dertig jaar als uitvaartondernemer op Tasmanië. Zijn hele carrière bleef het sterftecijfer stabiel, maar na de uitrol van de coronavaccins veranderde dit drastisch. Lee merkte dat het aantal overlijdens in korte tijd fors toenam. Maar toen hij voorzichtig begon te vragen waar die stijging vandaan kwam, werd hij niet serieus genomen. Artsen en politici reageerden afhoudend, vertelt hij in een openhartig interview.
Tot voor kort verzorgde Nicholas Lee gemiddeld twee tot drie uitvaarten per week. Maar vanaf enkele maanden na het begin van de vaccinatiecampagne in Australië schoot dat aantal plotseling omhoog. “We doen er nu zes tot zeven per week,” zegt hij in gesprek met het kanaal Cafe Locked Out. “Dat is waarom we het momenteel zo druk hebben.”
Volgens Lee gaat het niet om een tijdelijke piek, maar om een structurele toename. Hij schat dat het sterftecijfer in zijn regio in een periode van zes maanden met zo’n vijftig procent is gestegen. “Dat is veel. En het valt echt op.”
Steeds vaker jongere mensen
Wat Lee vooral verontrust, is dat het lang niet alleen om oudere mensen gaat. Sterker nog, hij ziet opvallend veel overlijdens onder mensen die geboren zijn in de jaren zestig of later. “Het zijn dus niet alleen ouderen die overlijden,” vertelt hij. “Er zitten ook mensen bij die nog helemaal gezond waren.”
Hij noemt voorbeelden van mensen die ’s nachts in hun slaap overleden, zonder eerdere klachten. Anderen, zoals een vrouw die hij persoonlijk kende, stierven aan plotselinge aandoeningen. “Een kerngezonde vrouw overleed aan een hersenbloeding,” zegt hij. “Het gebeurde allemaal heel plotseling. Het voelt niet goed.”
Een duidelijke breuk met het verleden
Volgens Lee is het sterftecijfer in zijn dertigjarige loopbaan altijd vrij stabiel geweest. Grote schommelingen waren er niet, en ook tijdens de eerste coronagolven bleef het werk binnen de normale marges. “Het aantal overlijdens is de afgelopen tien jaar nauwelijks veranderd,” zegt hij. “Maar nu zien we ineens een sterke stijging.”
Dat verschil is voor hem niet te negeren. “We maken ons grote zorgen,” zegt hij. “En ik snap niet waarom daar zo weinig aandacht voor is.”
Tegenwerking in plaats van antwoorden
Toen Lee zijn zorgen uitsprak richting artsen en politici, verwachtte hij in elk geval een open gesprek. Maar die kwam er niet. In plaats daarvan kreeg hij ontwijkende reacties, of werd hij zelfs genegeerd. “Ik werd gedwarsboomd,” zegt hij. “Het leek alsof iemand de waarheid achterhield.”
Volgens hem heerst er een krampachtige houding tegenover het onderwerp. Wie vragen stelt over oversterfte, loopt snel tegen een muur. “Ik wil geen mensen bang maken,” zegt hij. “Ik wil gewoon weten wat hier gebeurt.”
Wat Lee vooral frustreert, is niet de onzekerheid zelf, maar het uitblijven van een open discussie. Hij wil geen conclusies trekken, maar ziet wel dat er iets niet klopt. “Het gebeurde allemaal zo plotseling. En als we daar niets over mogen zeggen, hoe kunnen we dan ooit begrijpen wat er aan de hand is?”
Lees observaties sluiten aan bij bredere internationale vragen over stijgende sterftecijfers sinds 2021. De Australische overheid wijst tot dusver op factoren zoals uitgestelde zorg, demografische veranderingen en postcorona-complicaties. Een onafhankelijk onderzoek naar de toegenomen sterfte in Tasmanië is er vooralsnog niet aangekondigd.
