Van vrijheid naar controle: digitalisering als machtsmiddel
Toen ik in de jaren 90 mijn eerste stappen op het internet zette, lonkte de vrijheid. Ik had een e-mailadres waarmee ik met iedereen in de wereld kon communiceren (maar ik kende niemand anders met een e-mailadres). Websites met relevante informatie schoten als paddenstoelen uit de grond, maar ze waren vrijwel onvindbaar. Pas toen Google in de zero’s opkwam, werd het mogelijk écht goed te zoeken in deze chaos. Don’t be evil, was hun slogan. Het internet was van iedereen, voor iedereen. De democratie zou door deze vrijheid van informatie een nieuw hoogtepunt bereiken. Maar ik zat er flink naast. Nu drukt iedereen op de knoppen, behalve de burger. De digitalisering is een bedreiging geworden in plaats van een bevrijding.
Wie zit er aan de knoppen?
Het probleem van de digitaliseringsslag is dat de controle niet langer bij de burger ligt, maar bij Big Tech en overheden. Waar je vroeger je eigen server en website in de lucht hield, zijn de meeste mensen nu afhankelijk van sociale media en clouddiensten. Het is logisch, want dat is waar je de meeste exposure vindt; mensen kunnen je volgen, zien direct je updates en kunnen direct met je communiceren. Dit gaat goed, totdat je account zonder reden wordt verwijderd. Reden: AI vindt dat je onwelgevallig materiaal op je account hebt staan. En bij navraag geeft er niemand thuis.
